‘Verandering van spijs doet eten.’ Een spreekwoord dat we allemaal wel kennen denk ik. Maar wat is precies verandering? En is het altijd goed of alleen wanneer we zelf kiezen voor de verandering?
Ik ben een enorme fan van het programma ‘Ik vertrek’, waarin mensen de sprong wagen en naar het buitenland vertrekken om daar een nieuwe start te maken. In de meeste gevallen is het naar zonnige oorden om een camping of een B&B op te starten. Het programma is een acceptabele vorm van ramptoerisme; veelal blijkt het gekochte pand of grond niet in orde te zijn, komen er problemen met vergunningen, raakt het geld op en spreken de mensen de taal slecht, wat de nodige verwarring kan opleveren. Eerlijk is eerlijk, dat maakt het programma zo leuk.
Maar vooral heb ik altijd respect voor het onvermoeibare optimisme, doorzettingsvermogen en veerkracht. Niet zelden slagen ze erin hun dromen waar te maken. Maar dit zijn mensen die kiezen voor verandering, ze maken de bewuste keuze om in Nederland alles achter te laten en een nieuw leven op te bouwen.
Zelf droom ik nog wel eens weg, stel dat we naar Schotland zouden verhuizen om daar iets nieuws op te zetten… Ik zie mezelf al met de honden door de machtige highlands trekken tijdens meerdaagse wandeltochten, retraites organiseren rondom rouw en verlies en de heerlijkste whisky’s serveren. Maar zou ik de stap durven wagen? Weg van familie en vrienden, van mijn werk hier, ons heerlijke huis. En hoe ga ik om met tegenslagen? Wie weet, ooit, komt het ervan en vertrekken we naar een nieuw avontuur.
Veranderingen kunnen ook klein zijn, je hoeft niet direct naar het buitenland te vertrekken en alles achter te laten. Ook kleine veranderingen kunnen veel impact hebben. Denk aan een nieuw kapsel, het oppakken van een cursus of opleiding, een muziekinstrument leren spelen. En niet elke verandering is een eigen keuze. Het verlies van je baan, je ouders die gaan scheiden, ziekte of overlijden, het brengt allemaal verandering met zich mee. En dan komt het aan op veerkracht; hoeveel ruimte heb je in jezelf om met deze verandering om te gaan. En dit hangt weer af van eerdere ervaringen, de copingstrategie en je omgeving. Een ander kan nooit oordelen over jouw veerkracht en het maakt je niet zwak wanneer de veerkracht er niet (meer) is.
Het mooie is van veerkracht dat je deze kunt opbouwen, zodat een verandering die de grond onder je voeten weggeslagen is, weer een stevige fundering kan worden. Soms lukt dat zelf en soms is daar hulp bij nodig om inzicht te krijgen. En dan zorgt de verandering van spijs voor eten, kunnen we nieuwe avonturen aan en blijkt de verandering een prachtige kans te zijn.
