Opeens was het winter. Waar de dagen ervoor nog mild waren in temperatuur, ontstond er nu ijs, sneeuwde het en de koude wind sneed op mijn gezicht. Met twee honden moet je toch naar buiten, dus muts op, sjaal om, handschoenen aan en samen trotseerden we de kou.
Weer binnen stak ik de kachel aan, muziekje aan en ik maakte een lekker zondags ontbijtje klaar. We hoefden nergens heen en stiekem was het heel knus en gezellig. Heerlijk zat ik voor het raam te kijken hoe de wereld steeds witter en witter werd en ik moest denken aan een tekst van Lewis Caroll, de schrijfster van Alice in Wonderland.
‘I wonder if the snow loves the trees and fields, that is kisses them so gently? And then it covers them up snug, you know, with a white quilt. And perhaps it says: “Go to sleep, darlings, till the summer comes again”.’
Lewis Caroll
Vrij vertaald zegt het: ‘Ik vraag mij af, of de sneeuw van de bomen en velden houdt, dat het hen zo zachtjes kust. En ze dan toedekt, je weet wel, met een witte deken. En misschien dan wel zegt: “Ga maar lekker slapen, liefjes, tot de zomer weer komt”.’
De dikke witte sneeuwdeken beschermt alle opkomende plantjes en nieuwe knoppen die zich al hebben gevormd tegen de vrieskou, om straks wanneer de zon weer warmte geeft, langzaam te smelten. Het is een liefdevolle manier van de natuur om datgene dat kwetsbaar is te beschermen.
En ja, dan kan ik het niet helpen om dit weer terug te koppelen aan ons, mensen. Onze kwetsbare kant laten we liever niet zien, zeker niet wanneer we hiermee extra gekwetst kunnen worden of al zijn geweest. We doen ons sterk voor, soms sterker dan we zijn. Totdat iemand de tijd en warmte neemt om te luisteren, zonder te oordelen en die kwetsbare kant durft toe te dekken met een warme deken. En onder die warme deken kan die kwetsbare kant zich veilig ontwikkelen, totdat er voldoende warmte is om te groeien en zich te laten zien aan de wereld. Sterk genoeg om te blijven staan, te bloeien, maar zacht en flexibel genoeg om mee te buigen wanneer de omstandigheden daarom vragen.
Ik heb genoten van de sneeuw, de kou en het ijs. Het knusse en gezellige van de haard, warme chocomel en boeken lezen onder een dekentje. Maar wat kan ik ook uitkijken naar de lente, om alle kwetsbare plantjes en knoppen te zien uitgroeien tot trotse en mooie bloemen en planten die stralen in het zonlicht. Wat heb jij warm toegedekt deze winter, om deze lente te laten stralen?
