De zon glimlacht, de stralen breken de ochtendmist, het prachtige lenteweer roept me naar buiten.
Tijdens het opruimen van het winterdek in de tuin valt me op hoeveel vogels, insecten, pissebedden en spinnetjes er alweer te vinden zijn. De goudvinkjes zitten te flirten tussen de dikke knoppen van de sering. De mussen hebben alle vogelhuisjes alweer gekraakt en om de meesjes ook van een warm onderkomen te voorzien worden er nieuwe huisjes opgehangen. Binnen een paar minuten zaten ze er al in! De eerste vleermuizen heb ik alweer waargenomen in de schemer en zelfs midden in de nacht is er leven op en rond ons erf. Er stonden vier reeën in het maanlicht aan de rand van het gras rustig te knabbelen. Prachtig gezicht!
Tijdens een wandeling, op een vroege zonnige morgen, ontdekte ik de eerste adder van dit jaar en terwijl ik een foto aan het nemen was kwam een roodborstje steeds dichterbij, ging precies voor me zitten en zo kon ik ze samen op de foto zetten! Een bijzonder ontmoeting!
Ook in sprookjes vinden bijzondere ontmoetingen plaats. Bij het komen bovendrijven van het eerste waterlelieblad denk ik aan Duimelijntje en de meikever, die haar neerzette op een lelieblad. Natuur en sprookjes horen bij elkaar, vanuit deze gedachte is festival De Sprookjestuinen ontstaan in 2019. Na de onlineversie van 2020 hoop ik jullie dit jaar allemaal weer te ontmoeten, in het echt…. Helaas is Pinksteren, eind mei, te vroeg. Het festival schuift door naar 17 en 18 juli! Dus zet vast in je agenda en duim mee dat het dan weer kan.
Ik blijf in sprookjes geloven! Jullie ook?
Liefs, Susanne
