De mens is van nature een gezelschapsdier. Samen zijn is leuker dan alleen. Dat is al miljoenen jaren zo. Maar in de coronacrisis komt deze oerdrang onder vuur te liggen. Ineens mogen we niet meer samen zijn. Samen zijn is gevaarlijk. Dierbaren zoals opa’s, oma’s en vrienden zien we minder. Psychologische aspecten die wij koppelen aan samen zijn zoals ‘veiligheid’ en ‘verbinding’ staan in één keer op losse schroeven. Iedereen denkt dat thuis zijn relaxt is, maar deze plotselinge omwenteling van een ‘buiten-de-deur’-maatschappij naar een ‘binnen blijven’-samenleving levert heel veel mensen stress op.
Bij stress komt adrenaline in ons lichaam vrij zodat ons lichaam zich klaar maakt voor actie (de vlucht of vecht-respons). Zo zijn wij een korte periode in staat om de energie te leveren die nodig is (overleving). Houdt dit té lang aan, dan put het ons uit. Zo’n adrenalinestoot moet weer afzwakken en ruimte te maken voor o.a. serotonine waardoor wij ons blij voelen.
Ons reptielenbrein zorgt ervoor dat we overleven, ons zoogdierenbrein dat wij op zoek gaan naar wat wij prettig vinden en dus meer van willen hebben. Samen zijn is iets dat ons zoogdierenbrein aanspreekt. Bij stress reageert het reptielenbrein als eerste.
Stress ontstaat doordat ons brein een tekort heeft aan veiligheidssignalen. En dat tekort is er in de coronacrisis genoeg. Het eerste dat mensen en organisaties doen in crisistijden is het stopzetten van coachinggesprekken terwijl het juist nú de tijd is om dit te gaan doen. Vooral vanwege het ontbreken van die veiligheidssignalen en de bijkomende stress. Je slaat met coaching meerdere vliegen in één klap; je werkt aan jezelf, als je tijdens de coaching wandelt ben je in beweging én het is een contactmoment – óók op 1,5 meter afstand van elkaar.
En laten we nu nét behoefte hebben aan weer contact met elkaar.
Marc Huiberts
Marc Huiberts, wandelcoach
Westeinde 8, Uffelte
Tel. 06 5462523
marc@mijnwandelcoach.nl
www.burnoutpreventie.nl
