Zondag 7 april, het is 09:55 uur en ik sta met duizenden hardlopers in het startvak van de Rotterdam marathon. Ik hoor Lee Towers door de luidsprekers zingen en ik word er gewoon even stil van. Om mij heen wordt er niet zoveel meer gesproken, iedereen is duidelijk bezig met het naderende startmoment.
Dit is het moment waar iedereen al maanden voor heeft getraind. Maanden van trainen in de kou met sneeuw, ijzel, harde wind en vele donkere dagen in de eerste maand van het nieuwe jaar. Maar ook de lange duurlopen in het voorjaar, terug denkend aan het groene gras, het geluid van de vogels, de eerste lammetjes in de wei en zelfs wat hogere temperaturen. Een jongen naast me vraagt nog even snel aan me waar ik vandaan kom. Uit Dwingeloo, zeg ik.
Na de laatste klanken, hoor ik het startschot, zet mijn Garmin aan en begin aan de 42,195 km.
Na wat zigzaggen zien we de Erasmusbrug, voor mij loopt mijn loopmaat Jeroen, en ik roep nog : “Ik zie je aan de finish; geniet ervan” waarop ik direct in mijn ritme kom.
Zo loop ik uren door Rotterdam en ben verwonderd over al het enthousiaste publiek die rijen dik langs de route blijft staan. Ik kijk met belangstelling naar de honderden vrijwilligers die paraat staan bij de waterposten, zij die de wegen vrij houden en toesnellen als het bij enkele lopers dreigt ‘ mis ‘ te gaan. Ik kijk naar de vele hoge gebouwen en ik nader het Kralingse bos. Het is duidelijk, de Rotterdammers zijn trots op hun stad en hun marathon. En dat laten ze zien en horen.
Het is bij 38 km als mijn aandacht naar een groot beeldscherm langs de weg gaat. Het moment waarop supporters van thuis een aanmoedigingsbericht kunnen laten zien.
Ik kijk nog eens goed op het scherm en ik zie de bomen langs het Anserpad in Dwingeloo levensgroot in beeld. Al mijn hardloopmaatjes van de loopgroep hoor ik roepen: “Succes Mirjam !!!”
Met tranen in mijn ogen vlieg ik vooruit vanuit het Kralingsebos richting Coolsingel. Ik denk op dat moment niet meer aan de stad en de duizenden lopers om mij heen, maar aan alle uren die ik heb getraind in de prachtige gemeente Westerveld. In stilte.
Ik denk terug aan alle trainingen over de heide van het prachtige Dwingelderveld, de telescoop, het oponthoud bij de schaapskudde, het duimpje omhoog van de schaapsherder. De herten in de vroege ochtend. De ochtendmist en de weidevogels.
Ik denk terug aan de vele heuveltrainingen bij het bosbad Paasbergen, aan het fluitsignaal van onze trainer Wout, aan de routes langs de hunebedden rond havelte, het Holtingerveld en de weilanden tussen Eemster en Leggeloo. En weer de stilte.
Het is ook tijdens deze laatste kilometers van de marathon, dat ik besef, dat mijn voorbereidingen in het mooie Drenthe het allermooiste waren. Nog mooier dan de dag van de marathon.
Ik klok 3:42:14 uur. Mijn loopmaat staat al mooi op mij te wachten. Ik ben vooral tevreden.
Het is een week later als ons bestuur van de Dwingelderveldloop samen komt. Er moet nog zoveel geregeld worden. De Dwingelderveldloop vindt ieder jaar plaats op de laatste zaterdag van oktober. Dit jaar voor de tiende keer. Wij zijn een groeiend evenement met meer dan 600 deelnemers en hebben verschillende afstanden, waaronder de 7,5 km , 15 km en de halve marathon. Ook dit jaar zal onze loopgroep het merendeel aan vrijwilligers leveren, met behulp van familie, vrienden en dorpsgenoten. Hier in Dwingeloo gaat alles in een lagere versnelling. Met respect voor ons natuurgebied proberen wij als organisatie zo goed mogelijk de gemeente, Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten vooraf te informeren, zodat ons evenement mogelijk wordt gemaakt, met als enige doel: genieten van ons Dwingelderveld op zaterdag 31 oktober 2020.
Ik nodig jullie uit, inwoners van gemeente Westerveld, langs de route te komen kijken. Met iets meer stilte dan in Rotterdam, zodat we onderweg de vogels horen fluiten.
